Korte verhalen: Zwarte Piet
ma 28 nov 2022
Ik wou dat ik kon zwerven
door de wereld
in mooi weer
of in warme regen
De eerste stap vereist het lef
dat ik ontbeer…
Van echte durf beroofd,
kan ik enkel zwerven,
zwerven door mijn hoofd…
Zwarte Piet
“Hoever moeten we als Nederlanders nog buigen?” Zegt een demonstrerende voorstander van Zwarte Piet volgens mijn ochtendkrant. Kennelijk ervaart hij veranderingen in het concept Zwarte Piet als buigen. Hij rekent zich tot de groep Nederlanders. Daaruit is af te leiden dat hij vindt mensen die het Zwarte Piet beeld willen wijzigen dat niet zijn. Deze man lijkt zich het recht toe te eigenen om te bepalen wie Nederlander is en wie niet. Bizar, vind ik. Redelijk onbeschaamd ook. Er zijn inwoners van dit land die het zwarte aan Piet vervelend vinden en dat mag volgens mij want dit is namelijk Nederland. Voor en het geven van en het opkomen voor je mening hoef je niet je paspoort te laten zien. Iedereen ongeacht afkomst of nationaliteit heeft dat recht, want dit is Nederland. De man zegt een kort lontje te hebben en dat hij vast zat wegens gewelddelicten, maar hij slaat nooit vrouwen en kinderen, beweert hij… Verder timmert hij graag op los blijkbaar, want aan een klein duwtje van de tegendemonstranten heeft hij genoeg, zegt hij… Fijn voorbeeld voor de kindertjes waar hij het voor zegt te doen, maar niet heus. Ik verbaas mij over welke types een podium krijgen in een landelijk blad. Mij lijken het weinig principiële lieden toe die elke kans om te matten graag aangrijpen…
Maar goed, zijn startvraag doet er toe, want hij is niet de enige die de kleur van Piet verbindt aan de ‘Nederlandse cultuur’. Eigenlijk doen alle demonstraten dat. De ene partij vindt dat Zwarte Piet een uiting van racisme is en de andere partij acht hem een onmisbaar onderdeel van de Nederlandse cultuur. Van die kleurtegenstelling was bij de intocht van Sinterklaas in multicultureel Rotterdam niets te zien. Overal kindertjes met pietenmutsen op. Kindertjes en hun ouders die verschilden in huidskleur zonder geschminkt te zijn. Eensgezind in hun gespannen afwachting van de Sint, gehesen op de schouders van een ouder. Ik zag een getinte vader met op elk van de schouders een kind om hen maar niets te laten missen van de intocht van Sinterklas. Op het podium waar Sinterklaas zou worden ontvangen gaf een culturele en etnische diversiteit aan performers een liedjesshow ten beste. “Dat doen we toch niet gek in Rotterdam”, dacht ik. Tot ik op de NOS-app las dat er enkele tientallen meters verder onlusten waren tussen voor- en tegenstanders van Piet. Nou ik kan er van getuigen dat de ontvangst van de Sint ongestoord plaats vond. Zo ongestoord dat er voor en op het podium niets van te merken was. Maar ja, dat is natuurlijk geen nieuws. In de samenstelling van het publiek en de performers op het podium zag ik hoe de samenleving al lang heeft opgelost wat demonstraten nog bestrijden. Piet is qua uiterlijk al even divers als de kindertjes die hij pepernoten toestopt. Die demonstranten zien dat nog niet.
Ach die arme, arme Piet,
wat moet hij veel ontberen.
Hij is echt de kwaadste niet,
ondanks wat mensen soms beweren.
Men maakt die arme Piet maar zwart
En juist dat mag hij niet zijn.
Zeg nu zelf da’s best apart.
Het doet die arme Piet vast pijn!
Zelf zoekt hij geen kleur in zijn bestaan.
Hij wil het liefst alleen behagen.
Hij neemt graag alle kleuren aan,
Zodat iederéén hem kan verdragen.
Hij hoopt dat iedereen ongeacht diens tint,
door hem het kind in zich hervindt…
Martin Reekers (1951) schrijft regelmatig voor LoopbaanVisie, het onafhankelijke vakblad voor professionele loopbaanadviseur en publiceert boeken binnen het domein mens en werk. Hij is tevens cartoonist. Cartoonisten proberen de werkelijkheid vanuit andere, vaak onverwachte, perspectieven te belichten. Precies dat probeert Martin ook met zijn columns te doen. Soms vederlicht met een vleugje absurdisme, soms wat meer filosofisch, maar altijd afgeblust met een scheutje humor. Vorig jaar verscheen zijn boek Een sleutel naar het walhalla: Openingen voor een mooie pensioenbeleving.
